مفهوم چی یا چی (氣) در تعدادی از هنرهای رزمی

مفهوم چی یا چی (氣) در تعدادی از هنرهای رزمی چینی دیده می شود. به طور متفاوتی چی به عنوان یک انرژی درونی یا "نیروی زندگی" تعریف می شود که برای جانداران موجودات زنده گفته می شود. به عنوان اصطلاحی برای ترازبندی مناسب اسکلت و استفاده کارآمد از عضله (که بعضاً با نام فا جین یا جین نیز شناخته می شود) ؛ یا به عنوان مختصر برای مفاهیمی که دانش آموز هنرهای رزمی ممکن است هنوز آماده درک کامل آنها نباشد. این معانی لزوماً از یکدیگر جدا نیستند. [توجه 1] وجود چی به عنوان نوعی انرژی قابل اندازه گیری که در طب سنتی چینی مورد بحث قرار گرفت ، هیچ پایه ای در درک علمی فیزیک ، پزشکی ، زیست شناسی یا فیزیولوژی انسان ندارد.

سایت بازی انفجار

ایده های زیادی در مورد کنترل انرژی چی فرد به حدی وجود دارد که می تواند برای بهبود خود یا دیگران استفاده شود. [48] برخی از سبک ها معتقدند هنگام حمله ، چی را به یک نقطه واحد متمرکز می کنند و مناطق خاصی از بدن انسان را هدف قرار می دهند. چنین تکنیک هایی به عنوان dim mak شناخته می شوند و اصولی دارند که شبیه طب فشاری است. [49]

آموزش سلاح
اطلاعات بیشتر: شمشیرزنی چینی
اکثر سبک های چینی همچنین از آموزش در زرادخانه گسترده سلاح های چینی برای تهویه بدن و همچنین تمرینات هماهنگی و استراتژی استفاده می کنند. [50] آموزش سلاح (器械 ؛ qìxiè) معمولاً پس از مهارت یافتن دانش آموز در آموزش مقدماتی فرم ها و برنامه ها ، انجام می شود. تئوری اساسی برای آموزش سلاح در نظر گرفتن سلاح به عنوان کششی از بدن است. برای کارهای پا و هماهنگی بدن همان ملزومات اولیه را دارد. [51] روند آموزش سلاح با فرم ، فرم با شرکا و سپس برنامه ها ادامه می یابد. اکثر سیستم ها علاوه بر ابزارهای ویژه مخصوص سیستم ، روش های آموزشی برای هر یک از هجده بازوی ووشو (十八 般 兵器 ؛ shíbābānbīngqì) را دارند.

کاربرد
مقاله اصلی: Lei tai
همچنین نگاه کنید به: Sanshou and Shuai jiao
کاربرد به کاربرد عملی تکنیک های رزمی اشاره دارد. فنون هنرهای رزمی چینی به طور ایده آل بر اساس کارایی و اثربخشی است. [52] [53] این برنامه شامل تمرینات غیر منطبق ، مانند فشار دادن دستها در بسیاری از ورزشهای رزمی داخلی و اسپارینگ است که در انواع سطوح تماس و مجموعه قوانین اتفاق می افتد.

زمان و نحوه آموزش برنامه ها از سبکی به سبک دیگر متفاوت است. امروزه بسیاری از سبک ها با تمرکز بر تمریناتی که در آن هر دانش آموز طیف وسیعی از رزم و تکنیک را برای تمرین می داند ، به آموزش دانش آموزان جدید می پردازند. این تمرینات اغلب نیمه سازگار هستند ، به این معنی که یک دانش آموز مقاومت فعال در برابر یک تکنیک را نشان نمی دهد ، تا بتواند اجرای نمایشگرانه و تمیز آن را فراهم کند. در تمرینات با مقاومت بیشتر ، قوانین کمتری اعمال می شود و دانش آموزان نحوه واکنش و واکنش را تمرین می کنند. "Sparring" به مهمترین جنبه آموزش کاربردی اشاره دارد که یک وضعیت جنگی را شبیه سازی می کند در حالی که شامل قوانینی است که احتمال آسیب جدی را کاهش می دهد.

رشته های مسابقه اسپارینگ شامل کیک بوکسینگ چینی Sǎnshǒu (散 手) و کشتی محلی Shuāijiāo (摔跤) است که به طور سنتی در یک میدان سکوی مطرح Lèitái (擂台) به رقابت می پرداختند. [54] Lèitái نماینده مسابقات چالش عمومی است که اولین بار در سلسله Song ظاهر شد. هدف از این مسابقات این بود که حریف را از هر سکوی برافراشته به هر طریق ضروری بدرقه کنیم. سن شو توسعه مدرن مسابقات لی تای را نشان می دهد ، اما با قوانینی در نظر گرفته شده تا احتمال آسیب جدی را کاهش دهد. بسیاری از مدارس هنرهای رزمی چینی در مجموعه قوانین سانشو تدریس می کنند یا کار می کنند و برای ترکیب حرکات ، ویژگی ها و تئوری سبک آنها کار می کنند. [55] رزمی کاران چینی در ورزش های غیر چینی یا مختلط مبارزات از جمله بوکس ، کیک بوکسینگ و ورزش های رزمی ترکیبی نیز شرکت می کنند.